Kinezjologia Edukacyjna
Część I i II
Jak można gimnastykować swój mózg?
NOWOŚĆ

Teraz uzyskasz pełne kwalifikacje!!!

Na życzenie klienta ustalamy inne terminy i miejsce dla grup zorganizowanych.

Możesz też wybrać tryb indywidualny.

Dlaczego tylko niektórzy ludzie potrafią idealnie wpływać
na swój układ nerwowy???

Jak oni to robią, że umieją “gimnastykować” swój mózg…

Wyobraź sobie sytuację, która wymaga od Ciebie dużego wysiłku umysłowego, jest bardzo stresująca, a Ty czujesz okropny dyskomfort i nie wiesz jak sobie z tym poradzić.

Nawet przez myśl Ci nie przeszło, że przed taką sytuacją można wykonać odpowiednie ćwiczenia, a to zżerające uczucie tremy i “paraliżu” odejdzie w przeszłość!!!

Na szczęście jest dziedzina wiedzy, która wychodzi naprzeciw tym problemom

KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA

Teraz część I i II dla osób, które chcą uzyskać
pełne kwalifikacje do stosowania metody!!!

Po ukończeniu kursu uczestnicy otrzymują certyfikat umożliwiający wykorzystywanie metody w pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi (w tym ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi).

Kinezjologia edukacyjna – co to takiego?

Z greckiego “kinesis” oznacza ruch, “logos” – nauka, a więc jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko i dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami bardzo specyficznymi, takimi, których wykonanie aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości. Jest to wielka szansa dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, mających problemy z uczeniem się.

Twórcą kinezjologii edukacyjnej jest Amerykanin Paul Dennison

W połowie lat 60-tych, pracując z dziećmi dyslektycznymi zauważył on, że gdy nauka takich dzieci, odbywa się w ruchu, sprawia ona im znacznie mniej trudności niż w spoczynku. Dennsion zaobserwował, które ruchy posiadają najbardziej zbawienny wpływ na dzieci i opierając się na tym stworzył kanon podstawowych ćwiczeń, nazywając je “Brain Gym”, czyli gimnastyka mózgu. “Ruch jest drzwiami do uczenia się” – twierdzi Dennison. W latach 70-tych prowadził on badania na Uniwersytecie Południowej Kalifornii, gdzie obronił swoją pracę doktorską, poświęconą zależnością między osiągnięciami w nauce czytania a rozwojem mózgu. Tak narodził się jeden z najważniejszych zrębów kinezjologii edukacyjnej – nauki bardzo młodej i dynamicznie rozwijającej się. Najważniejszym osiągnięciem Dennisona było odkrycie dwóch podstawowych ruchów, to jest tzw. naprzemiennego i jednostronnego, za co otrzymał bardzo prestiżową nagrodę.

Mówiąc jeszcze inaczej, wchodząca w skład kinezjologii edukacyjnej gimnastyka mózgu to program rozwoju ruchowego, ukierunkowany na łatwe uczenie dzieci i stymulowanie ich rozwoju. Chodzi o program aktywizacji układu nerwowego i uwalniania od stresu. Jest to bardzo efektywna metoda. Najbardziej zadziwiające wyniki to znaczna poprawa w zakresie poczucia własnej wartości i zdolności koncentracji. Dodatkową zaletą tej metody okazuje się to, iż jej stosowanie wcale nie jest ani praco, ani czasochłonne. Gimnastyce mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć wymierne, zauważalne rezultaty. Same tylko ruchy naprzemienne – podstawowe ćwiczenie z metody Dennisona – powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej, a jednocześnie dzieje się to przy znacznie mniejszym wydatku energetycznym. Myślimy więc szybciej, sprawniej, a męczymy się znacznie mniej.

Gimnastykę mózgu powinni stosować właściwie wszyscy. Ma ona pozytywny wpływ dosłownie na każdego, gdyż daje nam harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególne jednak znaczenie gimnastyka mózgu posiada dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne, czyli u dyslektyków, dysortografików, dzieci nadpobudliwych mających problemy z uczeniem się. Dzięki bardzo prostym ćwiczeniom niedostatki przy współpracy obu półkul mózgowych mogą zostać prędko nadrobione, a trudności z uczeniem się szybko zanikają. Dziecko rozwija się bardziej harmonijnie, bez zahamowań i niepotrzebnych stresów.

Jak to się dzieje, że ćwiczenia są w stanie w tak dużym stopniu poprawić pracę mózgu? Dla wielu osób takie stwierdzenie jest absolutnym zaskoczeniem.

Otóż nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Przez impulsy w układzie nerwowym informacja dociera do wszystkich zakątków organizmu. Jednocześnie ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu zawiadują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli – kierują jego lewą półkulą. Gdy wykonujemy ruch lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli; w przypadku ruchu prawą ręką – dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian wykonujemy ruchy lewą nogą oraz prawą ręką i jesteśmy przy tym w stanie utrzymać równowagę, dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a stare, już istniejące, udrażniają się i umacniają. W ten sposób następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. W rezultacie jego część intuicyjna zaczyna lepiej współpracować z częścią analityczną. Lewe ucho może dobrze współdziałać z prawym, a oko z lewym. W ten sposób nauka dla dzieci dyslektycznych, czy dysortograficznych przestaje być przyczyną stresu, staje się łatwiejsza.

Okazuje się, że ilość połączeń między lewą i prawą półkulą mózgu jest bardzo istotna dla procesów uczenia się. Gdy badano np. mózg Einsteina, stwierdzono, że różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem, był nieco jaśniejszy zwłaszcza w swej środkowej części. Wynikało to właśnie z większej niż zwykle ilości połączeń nerwowych miedzy jego lewą i prawą półkulą. Połączenia te wypełniają się mieliną – substancją o jasnej barwie. W mózgu Einsteina było ich tak dużo, że w końcu zmieniła się jego barwa. Oczywiście, gdy liczba połączeń jest mniejsza, mózg też sobie radzi, gdyż jest doskonałym organem, niemniej jednak po wytworzeniu nowych połączeń nerwowych na styku półkul wszystko odbywa się szybciej i ze znacznie mniejszym wysiłkiem. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u niektórych dzieci są ruchy naprzemienne nie przerobione w dzieciństwie. Większe ryzyko takich przypadłości występuje u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały i zbyt szybko zostały przesadzone do tzw.”chodzika”. Poród naturalny jest najlepszą szkołą ruchów naprzemiennych, podobnie raczkowanie. Jeśli tego zabraknie, odpowiednia ilość połączeń nerwowych w mózgu nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku prowadzi to do dysleksji, dysortografii, nadpobudliwości.

Dzięki odpowiednim ćwiczeniom z kanonu Dennisona można nadrobić te niedostatki. Przedtem jednak powinniśmy pić dużo wody, która wspomaga uczenie się i myślenie, podnosi energetykę naszego ciała i znakomicie dotlenia mózg. Kto pije za mało wody , posiada niedotleniony mózg, jest więc on dla procesu uczenia się magicznym eliksirem, można powiedzieć “tajemniczą miksturą”. Ilość wody, jaką powinniśmy wypijać dziennie obliczamy, dzieląc masę naszego ciała przez 11.

Wypicie wody jest więc pierwszym krokiem w tzw. rytmizacji. Następnym są tzw. “punkty na myślenie”. Ćwiczenie to polega na położeniu jednej ręki na pępku, podczas gdy drugą ręką masujemy wgłębienia między pierwszym a drugim żebrem bezpośrednio pod obojczykiem, po lewej i prawej stronie mostka. Czynność ta wzmaga przepływ krwi przez tętnice szyjną, przez co poprawia ukrwienie mózgu. Kolejnym ćwiczeniem są wspomniane już ruchy naprzemienne – naprzemienne chodzenie w miejscu, polegające na dotyku prawym kolanem do lewego łokcia i prawym łokciem do lewego kolana. W celu podwyższenia ich skuteczności ruchy naprzemienne powinny być wykonywane możliwie powoli, ponieważ sprzyja to świadomemu aktywowaniu układu przedsionkowego i płatów czołowych. Istnieją różne warianty ruchów naprzemiennych np. naprzemienne, równoczesne odchylanie lewej nogi, prawej ręki oraz prawej ręki i lewej nogi, albo też naprzemienne dotykanie prawą ręka do lewej stopy i lewą ręką do stopy prawej.

Rytmizację kończymy pozycją Dennisona. Polega ona na położeniu lewej stopy nad prawą. Następnie krzyżujemy ręce, dłonie łączymy razem i odwracamy. Żeby ćwiczenie to prawidłowo wykonać, najpierw trzeba wyprostować przed sobą ramiona, łącząc ze sobą wewnętrzne strony dłoni kciukami do dołu. Później musimy przenieść jedną rękę nad drugą i zamknąć je splecionymi palcami, a na końcu należy przetoczyć zamknięte ręce do dołu i w stronę ciała tak, żeby spoczęły na klatce piersiowej z łokciami w dół. Ćwiczenie to posiada podobny walor, jak ruchy naprzemienne i z powodzeniem aktywizuje duże połacie kory mózgowej. Jest to ćwiczenie nie tylko dla dzieci nadpobudliwych, nie mogących się skoncentrować, ale także często dla siebie używają go nauczyciele, gdy podnosi się ich poziom stresu.

Jest wiele ćwiczeń zasługujących na uwagę w kinestetyce edukacyjnej. Myślę, że warto wymienić jeszcze tzw. leniwe (leżące) ósemki. Ćwiczenie to polega na kreśleniu w powietrzu każdym kciukiem na przemian tzw. leniwych ósemek. Najpierw wykonujemy je jedną ręką, potem drugą, a następnie dwiema złożonymi do siebie dłońmi z ustawionym pionowo kciukiem, za którym wodzimy wzrokiem. Przy okazji ćwiczymy bowiem mięśnie oczu i doskonalimy ruch gałki ocznej. Leniwe ósemki możemy wykonywać pisemnie, ćwicząc przy tym pisemną komunikację, przy tzw. blokadzie pisarskiej. Uczniowie często twierdzą, że są one pomocne przy egzaminach. Kiedy zaczynają czuć się zestresowani i orientują się, że ich myślenie jest jednopółkulowe po prostu robią palcami na ławkach parę leniwych ósemek i doświadczają ponownej integracji obydwu półkul. Wtedy łatwiej przychodzi im znalezienie odpowiedzi. Po kształcie ósemki kinezjolog może również ocenić, czy dziecko jest słuchowcem, wzrokowcem czy też kinestetykiem i odpowiednio do tego posadzić dzieci w ławkach. Zgodnie z tym w pierwszych ławkach powinni siedzieć wzrokowcy, następnie słuchowcy, a na końcu kinestetycy.

Proces wychodzenia z problemów szkolnych związanych z uczeniem się przy zastosowaniu systematycznych ćwiczeń trwa parę tygodni, a w najgorszym razie kilka miesięcy.

Mimo, że kinezjologia edukacyjna jest nauką młodą i słabo rozpropagowaną, to w przyszłości ma jednak olbrzymie szanse, aby znaleźć się w programach studiów pedagogicznych. Pozwalałoby to mieć nadzieję na powolne zakotwiczenie się jej w świadomości pedagogów. Również rodzice powinni dostrzec w tej metodzie. bezcenne koło ratunkowe dla swych dyslektycznych i dysortograficznych dzieci.

Myślę, że fascynacja rolą ruchu w procesie uczenia się będzie rosła, zarówno wśród nas pedagogów jak i wśród dzieci, kiedy tylko dostrzeżemy pierwsze korzyści wynikające z jej stosowania.

Na tym Treningu dowiesz się w jaki sposób można połączyć metody Kinezjologii oraz Neurolingwistycznego Programowania w celu uzyskania jeszcze lepszego efektu terapeutycznego.

Zanim zapiszesz się na Trening z Kinezjologii Edukacyjnej zapoznaj się z programem:

PROGRAM I CZĘŚCI KURSU GIMNASTYKA MÓZGU

  1. Zapoznanie z metodą-założenia metody
  2. Specjalizacja półkul mózgowych
  3. Lateralny profil dominujący
  4. Menu ćwiczeń GM i ich znaczenie (ćwiczenia na przekraczanie linii środka; ćwiczenia wydłużające; ćwiczenia energetyzujące; ćwiczenia pogłębiające)
  5. Wykorzystanie ćwiczeń w grach i zabawach
  6. Rytmizacja (PACE) i jej znaczenie
  7. Zauważanie, test mięśniowy i kotwiczenie w kinezjologii
  8. Procedura pięciu kroków łatwego uczenia się-równoważenie
  9. Równoważenie w zakresie pozytywnej postawy
  10. Równoważenie wzroku-widzenia
  11. Równoważenie słuchu-słuchania
  12. Równoważenie pisania
  13. Dennisonowskie przewzorowanie lateralne
  14. Koło równoważenia wspaniałego

PROGRAM II CZĘŚCI KURSU GIMNASTYKA MÓZGU

W II części “Gimnastyki mózgu” – kursu bazowego Kinezjologii Edukacyjnej zapoznasz się i będziesz pracować z trzema wymiarami ciała i poziomami mózgu.

  1. Lateralność
  2. Ześrodkowanie
  3. Skupienie

Lateralność – to wymiar całościowego systemu „ciało- intelekt”, odpowiadający za współdziałanie między prawą i lewą połową ciała i integrację funkcji lewej i prawej półkuli mózgu. Na bazie tego wymiaru rozwijamy nawyki koordynacji ruchów między prawą i lewą połową ciała: oczu, uszu, koordynacji lewej i prawej ręki, nóg, ruchów całego ciała.

Stan tego wymiaru wpływa na współdziałanie parzystych organów percepcji i ruchu, ale także na nasze umiejętności dotyczące komunikowania się z otoczeniem i i właściwe reagowanie w kontaktach z innymi.

Ześrodkowanie – ten wymiar odpowiada za współdziałanie między górą i dołem ciała, za zintegrowaną pracę myślenia racjonalnego i kinestetyki – emocji, uczuć i ruchów oraz za integrację funkcji przyczynowo-warunkujących i emocjonalnych obszarów mózgu. Dzięki temu wymiarowi zachowujemy równowagę podczas ruchu i chodu. Na bazie tego wymiaru możemy rozwijać nawyki koordynacji między „myślą i ruchem”. Koordynacja ta jest jedną z najważniejszych, ponieważ dotyczy nawyków organizacyjnych, ”rozwijających”, wpływających na tworzenie się wielu umiejętności

Stan tego wymiaru wpływa na naszą zdolność do bycia zorganizowanym.

Skupienie – wymiar odpowiada za współdziałanie między przodem i tyłem ciała, za współpracę górnych przyczynowo-warunkujących i dolnych (odpowiedzialnych za przetrwanie) obszarów mózgu. Jest to wymiar z mechanizmami skupienia świadomości jednocześnie na szczegółach postrzeganego obiektu lub zdarzenia i jednocześnie widzenia go w całościowej perspektywie (doświadczeniu). Dzięki pracy tego wymiaru adekwatnie rozumiemy zachodzące wokół nas zdarzenia i zjawiska. Na podstawie wymiaru koncentracji możemy rozwijać nawyki koordynacji między skupieniem i „rozszerzeniem” pola uwagi, między „nowym i starym doświadczeniem”. Te nawyki wpływają na kształtowanie się percepcji logicznej i obrazowej, pamięci oraz myślenia.

Stan tego wymiaru wpływa na rozwój umiejętności adekwatnego zrozumienia zachodzących wokół nas zdarzeń, ale i własnych działań, słów, czynów itp.

Podczas tego Treningu oprócz wiedzy i umiejętności uzyskasz:

  • Certyfikat ukończenia kursu
  • Podręcznik zawierający gotowe skrypty, które możesz od razu zastosować w praktyce

Kiedy?

18-20 października 2024

trzy dni zajęć

Treningi prowadzą wyspecjalizowani trenerzy z dużym doświadczeniem. Zajęcia odbywają się w małych kameralnych grupach.

Zapisz się na kurs już teraz.
cena szkolenia: 797 PLN

Zapisz się na kurs klikając “Kontakt”